Ամփոփվեց Հասարակայնության հետ կապերի և լրատվության հարցերով հանձնաժողովի կողմից կազմակերպված «Եթե բոլորը լսեին ինձ հիմա» վերնագրով շարադրությունների մրցույթը: Հաղթող ճանաչվեց Փիլոսոփայության և հոգեբանության ֆակուլտետի 3-րդ կուսի ուսանող Զավեն Տոնոյանը:
ԵՊՀ Սարգիս և Մարի Իզﬕրլյանների անվան գրադարանի շուտ փակվելը ձեռնտու չէ համալսարանականներին:
Գրադարանի շուտ փակվելու խնդիրը անհանգստացնում է բուհում սովորող շատ ուսանողների։ Նրանց խոսքով՝ գրադարանը փակվում է այնքան շուտ, որ չեն հասցնում գիրք վերցնել։ Խնդիրը հիմնականում տարածված է երկրորդ հերթում սովորող ուսանողների շրջանում։
«Երբ եկա համալսարան, արդեն մի քանի հասարակական կազմակերպությունների անդամ էի ու որոշակի գործունեություն էի ծավալում, բայց երբ վերցրի թռուցիկն ու կարդացի` «Ուսանողական խորհուրդ», «Ուսանողական գիտական ընկերություն», դրանց կողքին աչք ծակեց ու ինձ հետաքրքրեց «Ուրախների ու հնարամիտների ակումբ»-ը: Առաջին կուրսում ծանոթացա նաև կենտրոնական Ուսանողական խոհրդի նախագահի հետ և մեր ֆակուլտետի կազմում մասնակցեցի «Ի՞նչ, որտե՞ղ, ե՞րբ» ինտելեկտուալ խաղերին: Երկրորդ տարվա ընթացքում, երբ ֆալուլտետում ՈւԽ նախագահի ընտրություն տեղի ունեցավ, ես ընտրվեցի, բայց կանոնակարգային խնդիրների պատճառով տեղս զիջեցի ընկերոջս և դարձա նախագահության անդամ»,- պատմեց Արմեն Խաչիկյանը:
Ես դուրս եմ գալիս տանից անհայտ ուղղությամբ: Ձմեռ է: Ոչ էնպիսին, ինչպիսին մի ամիս առաջ էր: Հիմա ավելի ցուրտ է, ու ձյունն իջնում է սաստիկ աննպատակ: Կամ էլ, ասենք, անհաղորդ մեր առօրյային, ուր քնում ու զարթնում ենք միշտ նույն կարոտով: Նրա համար կարեւորը քաղաքն է, ուր մարդիկ ապրում ու մեռնում են միաժամանակ: Կամ էլ, ենթադրենք, ոչ ապրում են, ոչ էլ…
Ի սկզբանե մարտի 8-ը առաջանալով, որպես կանանց իրավահավասարության պայքարի օր, աստիճանաբար դարձավ կանանց միջազգային օր: Պատմության էջերը թերթելիս ամենաառաջին պատմական իրադարձությունը այս օրվա հետ կապված՝ 1857 թվականի մարտի 8-ն էր, երբ Նյու Յորքի տեքստիլ գործարանների կին աշխատողներն իրենց իրավունքների պաշտպանության համար քայլերթով անցան քաղաքի փողոցներով:
Երբ ռուս վերջին կայսեր Նիկոլայ Ռոմանովի դուստրը` Անաստասիա Ռոմանովան, 1914 թվականին նամակ էր գրում իր հորը, չէր էլ կարող պատկերացնել, որ այն, ինչի մասին ինքը պատմում էր, տարիներ անց դառնալու էլ սովորական մի բան. «Ես նկարեցի ինքս ինձ` նայելով հայելու մեջ, բայց դա շատ դժվար էր, որովհետեւ ձեռքերս դողում էին»: