1919 թ. հիմնադրված համալսարանն ուներ ընդամենը մեկ բաժանմունք` պատմա-լեզվագրական, ուստի հենց սկզբից կարևոր տեղ և դեր հատկացվեց հայոց լեզվի` որպես մասնագիտական առարկայի ուսուցմանը: Հայոց լեզվի ամբիոնը դառնում է համալսարանի այն ստորաբաժանումներից, որոնք էական դեր են խաղացել ու խաղում են հայերենագիտության ուսուցման և ուսումնասիրման ազգանվեր գործում: Ի սկզբանե հայերենի ուսուցումը դրվեց ամուր հիմքերի վրա. այլ կերպ չէր էլ լինի, քանի որ այդ շրջանում հայոց լեզու էին դասավանդում այնպիսի ականավոր մտավորականներ, ինչպիսիք են Մ. Աբեղյանը, Հր. Աճառյանը, Գ. Ղափանցյանը, Ստ. Մալխասյանցը, Գ. Սևակը, Ա. Ղարիբյանը և ուրիշներ: Նրանք թե´ գիտական, թե´ ուսումնական գրքերով մեծ նպաստ բերեցին հայագիտության զարգացման գործին, աջակցեցին սերունդների հայեցի դաստիարակմանը:

Համալսարանի հիմնադիր երախտավորներին փոխարինեցին նույնպես իրենց գործի նվիրյալներ, ովքեր իրենց գործունեությամբ ծառայել ու ծառայում են հայագիտության զարգացմանը (Էդ. Աղայան, Ալ. Մարգարյան, Մ. Ասատրյան, Ս. Գյուլբուդաղյան, Ռ. Իշխանյան, Հ. Հարությունյան, Գ. Գարեգինյան և այլք):

Ամբիոնի գիտական ուսումնասիրության ուղղությունները բազմազան են, բայց շատ որոշակի՝ արդի հայերենի կանոնակարգման հարցեր, արևելահայերենի և արևմտահայերենի առնչություններ, թարգմանչական գործ, հաղորդակցման և խոսքի մշակույթի հիմնախնդիրներ և այլն: Նշված ուղղություններով ամբիոնի անդամները իրականացրել են գիտական և մեթոդական աշխատանքներ:

Այսօր ամբիոնի լավագույն ավանդույթները շարունակում են ճանաչված գիտնականներ և բանասիրական գիտությունների դոկտորներ Յու. Ավետիսյանը, Լ. Եզեկյանը, Ռ. Սաքապետոյանը, բանասիրական գիտությունների թեկնածուներ, դոցենտներ Լ. Թելյանը, Բ. Ներսիսյանը, Լ. Հայրապետյանը, Ք. Սուքիասյանը, Ա. Ադիլխանյանը, Զ. Աղաջանյանը, Ն. Թիրաբյանը, Ռ. Մարգարյանը, Ն. Ներսիսյանը, Փ. Մեյթիխանյանը, Ա. Սարգսյանը, Ռ. Սաղաթելյանը, Ա. Տեր-Մինասյանը, Գ. Ներսիսյանը, Շ. Գևորգյանը, գիտությունների թեկնածուներ, ասիստենտներ Ս. Գաբրիելյանը, Ա. Մանուկյանը, Հր. Սարգսյանը, Մ. Ֆալաքյանը, Ա. Քամալյանը, Ա. Մուրադյանը, Ա. Մովսիսյանը, Մ. Կիրակոսյանը և ուրիշներ:

Փորձառու մանկավարժ-գիտնականների ձեռքով գրվել ու գրվում են գիտական ու մեթոդական բազմաբնույթ աշխատություններ, շարունակվում են գիտական ավանդները, և չի դադարում հայագիտության զարգացումը: Ներկայումս հայոց լեզվի ամբիոնը համալսարանի ամենամեծ ամբիոններից մեկն է և իր կազմում ընդգրկում է երեսունից ավելի դասախոսներ, որոնք զբաղվում են թե´ դասախոսական, թե´ գիտական արգասաբեր աշխատանքով:

Ամբիոնը պարբերաբար կազմակերպում է գիտական նստաշրջաններ, որոնցում հանդես են գալիս թե´ ավագ, թե´ երիտասարդ սերնդի դասախոսները` իրենց ավանդը ներդնելով հայոց լեզվի ուսումնասիրության շնորհակալ գործում:

Հայոց լեզվի պատմության ամբիոնը հիմնադրվել է 1985 թ.: 1985 - 1990 թթ. ամբիոնը ղեկավարել է բ. գ. դոկտոր, պրոֆ. Հովհաննես Խաչատուրի Բարսեղյանը, իսկ 1990 - 1995 թթ.` բ. գ. դոկտոր, պրոֆ. Մանվել Եգորի Ասատրյանը: 1995 թ. հոկտեմբերից առ այսօր ամբիոնը ղեկավարում է բ. գ. դոկտոր, պրոֆ. Ռուբեն Սերոբի Ղազարյանը:

Այսօր ամբիոնն ունի տասներեք անդամ, որից դոկտոր, պրոֆեսոր` 1, գիտ. թեկն., դոց.` 7, գիտ. թեկն, ասիստենտ` 2, ասիտտենտ` 2, դասախոս` 1:

Ամբիոնի մեկ տասնյակից ավելի ասպիրանտներ ու հայցորդներ, պաշտպանելով ատենախոսություններ, այսօր աշխատում են հանրապետության ուսումնական և գիտական հաստատություններում, Սփյուռքի տարբեր գաղթօջախներում: Ամբիոնում թեկնածուական թեզ է պաշտպանել նաև Իրանի Իսլամական Հանրապետության քաղաքացի (ազգությամբ պարսիկ) Մոհամմադ Խոսրովի Մալեկ-Մուհամմադին:

Վերջին տարիներին մեծացել է հետաքրքրությունը գրաբարի նկատմամբ: Ամբիոնն ունեցել է ստաժորներ Չեխիայից, Իտալիայից, Ֆրանսիայից, Սանկտ-Պետերբուրգից:

Ամբիոնում ուսումնասիրվում և ուսուցանվում են դասընթացներ` նվիրված գրաբարին, հայոց լեզվի պատմությանը, միջին հայերենին, բարբառագիտությանը, բառարանագրությանը:

Ամբիոնը պատրաստում է բակալավր, մագիստրոս և գիտության թեկնածուներ գրաբար և հայոց լեզվի պատմություն մասնագիտացումներով:

Ամբիոնի դասախոսների կողմից տարիների ընթացքում հրատարակվել են բուհական բարձրարժեք դասագրքեր, ձեռնարկներ, մենագրություններ, բառարաններ և բազմաբովանդակ հոդվածներ:

Ընդհանուր լեզվաբանության ամբիոնը Երևանի պետական համալսարանի հնագույն ամբիոններից է. կազմակերպվել է 1920 թվականին:

Ամբիոնի հիմնադրման օրից նրա դասավանդման ծրագրի մեջ եղել է երեք հիմնական տեսական դասընթաց՝ ընդհանուր լեզվաբանություն, հայոց լեզվի տեսություն, հայոց լեզվի պատմություն:

Դասավանդվել են նաև լեզվաբանության ներածություն, հնդեվրոպական լեզուների համեմատական քերականություն, հայերենի համեմատական քերականություն, հայ բարբառագիտություն, գրաբար, սանսկրիտ, լատիներեն, պարսկերենի պատմություն և այլ առարկաներ:

Ներկայումս ամբիոնի մասնագետները դասավանդում են լեզվաբանության տեսության և պատմության բնագավառին վերաբերող զգալի թվով ընդհանուր, մասնագիտական և կամընտրական դասընթացներ (լեզվաբանության հիմունքներ, ընդհանուր լեզվաբանություն, լեզվաբանության պատմություն, լեզվափիլիսոփայություն, լեզվաբանական նշանագիտություն, հայոց լեզվի համեմատական քերականություն, հնդեվրոպական լեզուների համեմատական քերականություն, լեզվաբանական տիպաբանություն, լեզվաբանական հետազոտության մեթոդներ և այլն, ինչպես նաև 1995թ.-ից՝ դասական լեզուներ (հին հունարեն և լատիներեն): 2006-2013թթ. ամբիոնը վարել է վրացագիտություն և ժամանակակից հունարեն մասնագիտացումների ամբողջական դասընթացները:

Ամբիոնի դասախոսական կազմն է՝ Վարդան Պետրոսյան (ամբիոնի վարիչ, բ. գ. թ., դոցենտ), Լիանա Հովսեփյան (բ. գ. դ., պրոֆեսոր), Աշոտ Աբրահամյան, Աշոտ Հայրապետյան, Ծովինար Հարությունյան, Սարգիս Ավետյան (բ. գ. թ., դոցենտներ), Գարիկ Մկրտչյան (բ. գ. թ., ասիստենտ), Կարինե Գրիգորյան (դասախոս), Էդիտա Ասատրյան (լաբորանտ):

Ամբիոնը պատրաստում է ասպիրանտներ և հայցորդներ՝ ընդհանուր և կիրառական լեզվաբանություն, լեզվաբանության պատմություն, լեզուների տիպաբանություն, հնդեվրոպական լեզուների համեմատական քերականություն, հոգելեզվաբանություն մասնագիտությունների գծով: Իր ոչ մեծ անձնակազմով ամբիոնն աշխատում է պահպանել անցյալի լավագույն ավանդույթները ուսումնամեթոդական և գիտահետազոտական աշխատանքների բնագավառում: Ներկայումս ամբիոնի գիտական հետաքրքրությունների շրջանակում են լեզվաբանության տեսության և պատմության, նշանագիտության, տիպաբանության, լեզվի ձևայնացված նկարագրության, մեքենական թարգմանության, հայերենի համեմատական քերականության, հ.-ե. լեզուների համեմատական քերականության, հայոց լեզվի պատմական զարգացման, դասական լեզուների և գրաբարի քերականական կառուցվածքի մի շարք կարևոր խնդիրներ: Ամբիոնում ստեղծվում են դասագրքեր և ուսումնական ձեռնարկներ դասական լեզուների համար, կազմվում են բառարաններ: ամբիոնի աշխատակիցները ակտիվորեն մասնակցում են համալսարանի գիտական կյանքին, հանդես գալիս զեկուցումներով հանրապետական և միջազգային գիտաժողովներում:

90 - ամյա Երևանի պետական համալսարանը այլ գիտությունների հետ միասին եղել է նաև հայ գրականագիտության զարգացման կարևորագույն կենտրոններից մեկը: Նորաստեղծ համալսարանում, սկսած 1919 թվից, աշխատանքի են հրավիրվել արտասահմանյան տարբեր երկրների համալսարաններում կրթություն ստացած բարձրակարգ մասնագետներ:

Համալսարանում կենտրոնացվեցին հայ գրականության, ռուս գրականության, արտասահմանյան գրականության ամբիոնները, որոնց հետագայում ավելացան նաև գեղագիտության և գրականության տեսության ու խորհրդահայ կամ նորագույն հայ գրականության ամբիոնները:

Գրականագիտության զարգացման հիմնական օջախը` հայ գրականության մայր ամբիոնը, համալսարանում հնագույններից է և գործում է 1929 թվականից: Այստեղ աշխատում էին Մանուկ Աբեղյանը, Արսեն Տերտերյանը, Սիմեոն Հակոբյանը և այլ հզոր անհատականություններ, ովքեր մշակել են ավանդվող առարկաների ծրագրերն ու նախապես իրենք էլ դասավանդել: Տասնամյակների ընթացքում այստեղ ստեղծվել են ավանդույթներ, ամբիոնը դարձել է գործնական հայագիտության, Հայաստանի և Սփյուռքի կրթական ու գիտական հաստատությունների համար գրականագետների, հայ գրականության ուսուցիչների սերունդներ պատրաստող գլխավոր դարբնոցներից մեկը:

Ամբիոնը ղեկավարել են ակադեմիկոսներ Արսեն Տերտերյանը` 24 տարի, Մկրտիչ Մկրյանը` 27 տարի և Հրանտ Թամրազյանը` 21 տարի: 2001 թվից ամբիոնի վարիչն է պրոֆ. Սամվել Մուրադյանը:

Ամբիոնի աշխատակազմն իր ուսումնասիրությունները` և' գիտատեսական, և' գործնական դասավանդման առումով, ծավալել է հետևյալ ուղղություններով`
• հայ դասական գրականության (պոեզիայի, արձակի և թատերգության) պատմություն,
• հայ ժողովրդական բանահյուսություն,
• հայ երգիծաբանության պատմություն,
• հայ պատմավեպի ու դասական վեպի պատմություն,
• գրական ուղղությունների և հոսանքների պատմություն,
• հայ գրական մտքի պատմություն:

Ամբիոնի դասախոսները հայտնի անուններ են հանապետությունում, նրանց մեծ մասը Հայաստանի գրողների միության անդամներ են, դպրոցական ու բուհական դասագրքերի հեղինակներ, զբաղվում են գրական քննադատությամբ:

Ընդհանուր մասնագիտական դասընթացներն են`
1. Հայ հին և միջնադարյան գրականության պատմություն - 96 ժամ (լսարանային),
2. 18-րդ դարավերջի և 19-րդ դարասկզբի հայ գրականության պատմություն - 144 ժամ (լսարանային),
3. 19-րդ դարավերջի հայ գրականության պատմություն - 96 ժամ (լսարանային),
4. 20-րդ դարասկզբի հայ գրականության պատմություն - 66 ժամ (լսարանային),
5. Հայ ժողովրդական բանահյուսություն - 64 ժամ (լսարանային),
6. Հայ գրականության պատմություն (Ժուռնալիստիկա, 2-րդ կուրս) - 60 ժամ (լսարանային),
7. Հայ գրականության պատմություն (Ժուռնալիստիկա, 3-րդ կուրս) - 60 ժամ (լսարանային),
8. Միջնադարյան հայ գրականության պատմություն (Արևելագիտության ֆակուլտետ, պարսկագիտության բաժին) - 32 ժամ (լսարանային),
9. 5-րդ դարի հայ մատենագիտություն - (Արևելագիտության ֆակուլտետ, պարսկագիտության բաժին) - 32 ժամ (լսարանային),
10. Հայ գրականությունը և արաբական գրականությունը - (Արևելագիտության ֆակուլտետ, արաբագիտության բաժին) - 32 ժամ (լսարանային),
11. Հայ գրականության պատմություն (Ռոմանագերմանական բանասիրության ֆակուլտետ) - 64 ժամ (լսարանային),
12. Հայ գրականության պատմություն (Ռուս բանասիրության ֆակուլտետ) - 130 ժամ (լսարանային),
13. Հայ գրականության պատմություն (Ռուս բանասիրության ֆակուլտետ, թարգմանչության բաժին) - 130 ժամ (լսարանային),
14. Հայ գրականության պատմություն (Պատմության) - 21 ժամ (լսարանային),
15. Հայ գրականության պատմություն (արվեստի) - 21 ժամ (լսարանային),
16. Հայ գրականության պատմություն (մշակույթի) - 30 ժամ (լսարանային):

Հատուկ մասնագիտական դասընթացներն են`
1. Հայ և ընդհանուր դիցաբանություն - 32 ժամ,
2. «Վերք Հայաստանի» վեպի գրական ավանդները - 32 ժամ,
3. Տեքստաբանություն - 32 ժամ ,
4. Պարոնյանի ավանդները - 32 ժամ:

Տիտղոսային ծրագրի պարտադիր դասընթացներն են`
1. Ազգային ճակատագիրը և հայ պոեզիան - 32 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 58 (ինքնուրույն),
2. Հայ նորավեպը. տեսությունը և պատմությունը - 64 ժամ (լսարանային), 6 կրեդիտ, 116 (ինքնուրույն),
3. Հայ երգիծաբանությունը - 32 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 58 (ինքնուրույն),
4. Թումանյանը և ժողովրդական բանահյուսությունը - 32 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 58 (ինքնուրույն),
5. Հայ գրականության շրջափուլերը - 64 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 116 (ինքնուրույն),
6. Ձեռագրագիտություն, հնագիտություն - 32 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 58 (ինքնուրույն),
7. Կիլիկյան հայ մշակույթը և վերածնությունը - 32 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 58 (ինքնուրույն),
8. Տեքստաբանություն - 32 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 58 (ինքնուրույն):

Տիտղոսային ծրագրի կամընտրական դասընթացներն են`
1. Գրիգոր Զոհրապ - 32 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 58 (ինքնուրույն),
2. Պետրոս Դուրյան. հոգեբանական պոեզիայի սկզբնավորումը - 32 ժամ (լսարանային), 3 կրեդիտ, 58 (ինքնուրույն):

Հատուկ դասընթացներն են`
1. Հայ պոեմի արվեստը - 32 ժամ (լսարանային),
2. «Սասնա ծռեր» էպոսը - 32 ժամ (լսարանային),
3. Միքայել Նալբանդյանը քննադատ - 32 ժամ (լսարանային),
4. Կիլիկյան հայ մշակույթը և վերածնությունը - 32 ժամ (լսարանային),
5. Տեքստաբանություն, ձեռագրագիտություն, հնագիտություն - 64 ժամ (լսարանային),
6. Պետրոս Դուրյան. հոգեբանական պոեզիայի սկզբնավորումը - 32 ժամ (լսարանային),
7. Նարեկացի-Մեծարենց-Սիամանթո. գեղարվեստական ընդհանրություններն ու յուրահատկությունները - 32 ժամ (լսարանային),
8. Հայ երգիծաբանություն - 32 ժամ (լսարանային):

Հայ նորագույն գրականության ամբիոնը հիմնադրվել է 1968 թ.-ին: Այն նախապես կոչվում էր խորհրդահայ գրականության ամբիոն, 1991 թ.-ին վերանվանվեց հայ նորագույն գրականության այն հիմնավորմամբ, որ ընդգրկում է ոչ միայն խորհրդահայ, այլև սփյուռքահայ ու ժամանակակից` հետխորհդային շրջանի գրականության ուսումնասիրության և ուսուցման գործը:

1968 թվականից մինչև 1981 թ. ամբիոնը ղեկավարել է ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս Հրանտ Սմբատի Թամրազյանը, իսկ 1981 թ.-ից առ այսօր` բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Վազգեն Արշալույսի Գաբրիելյանը:

Հիմնադրման առաջին տարիներին ամբիոնն ուներ վեց անդամ, հետագայում այդ թիվը հասավ ութի: Ամբիոնի այսօրվա բոլոր անդամները իրենց գիտական մկրտությունը ստացել, թեկնածուական ու դոկտորական ատենախոսությունները պաշտպանել են նույն ամբիոնում: Ամբիոնի անդամներից յոթը` Վազգեն Գաբրիելյանը, Գառնիկ Անանյանը (հետագայում` Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դեկան), Ժենյա Քալանթարյանը (այժմ` գրականության տեսության և քննադատության ամբիոնի վարիչ), Լարիսա Մնացականյանը, Կիմ Աղաբեկյանը, Սերգեյ Աթաբեկյանը (մահացել է 2000 թ.-ին), Արծրուն Ավագյանը (այժմ` հայ բանասիրության ֆակուլտետի դեկան) պաշտպանել են գիտության դոկտորի, չորսը (Սեյրան Գրիգորյան, Արմեն Ղազարյան, Արմենուհի Արզումանյան, Սիրանուշ Դվոյան)` գիտության թեկնածուի ատենախոսություն: Ամբիոնի երկու տասնյակից ավելի ասպիրանտներ ու հայցորդներ, պաշտպանելով իրենց ատենախոսությունները, այսօր աշխատում են հանրապետության այլ ուսումնական ու գիտական հաստատություններում, տարբեր քաղաքներում, սփյուռքի տարբեր գաղթօջախներում:

Ամբիոնում թեկնածուական թեզ են պաշտպանել սփյուռքահայ հինգ ուսանողներ, իսկ դոկտորական` ստաժոր, լիբանանցի Գրիգոր Շահինյանը:

Ամբիոնում ուսումնասիրվում և ուսուցանվում են դասընթացներ` նվիրված հայ նորագույն գրականության դասական և ժամանակակից շրջանների պատմությանը, առանձին հեղինակների ստեղծագործություններին (ներառելով ինչպես Հայաստանի, այնպես էլ Սփյուռքի գրականությունը), ուսումնասիրվում և ուսուցանվում են քննադատության տեսություն, հայ քննադատական մտքի պատմություն, հայ գրականության դասավանդման մեթոդիկա դասընթացները: Ամբիոնը պատրաստում է բակալավր, մագիստրոս և գիտության թեկնածու հայ նորագույն գրականության և քննադատության մասնագիտացումներով:

Ամբիոնի դասախոսները հայտնի անուններ են հանրապետությունում, նրանց մեծ մասը Հայաստանի գրողների միության անդամներ են, զբաղվում են գրական քննադատությամբ, դպրոցական ու բուհական դասագրքերի հեղինակներ են:

ԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետի համեմատաբար երիտասարդ ամբիոններից է: Հիմնադրվել է 1972 թ. Գրականության տեսության և գեղագիտության անվանումով: Հիմնադիր ամբիոնի վարիչը եղել է ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս Էդուարդ Ջրբաշյանը, որը ղեկավարել է ամբիոնը մինչև 1986 թ: 1982 թ. ամբիոնը վերակազմավորվել է, նրանից առանձնացել է գեղագիտության մասը և ավելացել են (միացվել են) արտասահմանյան գրականության ու գրականության տեսության ամբիոններ:

1986 թ. ամբիոնի վարիչությունը ստանձնել է բանասիրական գիտություների դոկտոր, պրոֆեսոր Հենրիկ Էդոյանը:

2007 թ.-ից կրկին վերափոխվել են ամբիոնի պրոֆիլն ու անվանումը. այն վերանվանվել է Գրականության տեսության և գրաքննադատության ամբիոն և առանձնացել է արտասահմանյան գրականությունից, որն իր հերթին կայացել է իբրև առանձին ամբիոն` Հ. Էդոյանի ղեկավարությամբ:

Իր գոյության երեքուկես տասնամյակի ընթացքում ամբիոնն ունեցել է որակական և քանակական տարբեր կազմ: 2007 թ.-ից գրականության տեսության և գրաքննադատության ամբիոնի վարիչն է բան. գիտ. դոկտոր., պրոֆեսոր Ժենյա Քալանթարյանը: Ամբիոնի հինգ դասախոսներից երկուսը գիտության դոկտորներ են (Ժ. Քալանթարյան, Մ. Ջանփոլադյան), երեքը` Ա. Բեքմեզյանը, Վ. Նավասարդյանը, Ա. Ջրբաշյանը, գիտության թեկնածու-դոցենտներ: Ամբիոնն ունի մեկ ավագ լաբորանտ` Աննա Նալբանդյանը:

Ամբիոնի անդամներ Վ. Նավասարդյանն ու Ա. Ջրբաշյանն աշխատում են դոկտորական ատենախոսությունների վրա, ընդհանուր առմամբ աշխատանքներ են տարվում գիտական սեմինարների կազմակերպման, ծրագրերի թարմացման ու ստեղծման և նոր կադրերի պատրաստաման ուղղությամբ: Ամբիոնն ունի 4 հայցորդ: