Այս ավանդույթի հիմքը դրվել է դեռեւս անցած տարի` Ուսանողական խորհրդի նախաձեռնությամբ: Կենտրոնական մասնաշենքի նախասրահում ուսանողների վառած մոմերով աստիճանների վրա պատկերվել էր 97 թիվը, քանի որ այս տարի լրանում է Հայոց ցեղասպանության 97-րդ տարելիցը, իսկ դրա ներքեւում էլ` խաչ:
Այս տարի մոմավառությանը, մի քանի տասնյակ ուսանողներից բացի, մասնակցում էին նաեւ ԵՊՀ ռեկտոր Արամ Սիմոնյանը, պրոռեկտոր Ռուբեն Մարկոսյանը, Պատմության եւ Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետների դեկանները եւ ուրիշներ: Համալսարանականներին միացել էին նաեւ հոգեւորականները: «Տերունական աղոթքը» միաձայն արտասանելուց հետո Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու հոգեւոր սպասավոր տեր Զենոնը հոգեհանգստյան կարգ մատուցեց:
«Մեր մեջ պետք է ուժ գտնենք ամեն ժամ պահելու հիշատակը մեր անմեղ զոհերի` հասկանալով, որ մեր պատմական հիշողությունը ազգային ինքնության անբաժանելի մասն է: Զոհված հայորդիների հոգիները կարոտ են մեր միասնության: Ցավոք, մեր միաբանությունը կարճ ժամանակի համար է եղել միայն` օրհասական պահերին: Բայց այսօր, երբ ժողովուրդներ են ձուլվում, քայքայվում, մեզ` հայերիս համար դեպի հավերժություն գնալը դարձել է պատվախնդրություն»,- իր խոսքում նշեց Արամ Սիմոնյանը:
Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դեկան Նաղաշ Մարտիրոսյանն էլ կարծում է, որ սա անհրաժեշտ նախաձեռնություն է. «Հիշատակի խնկարկության այս արարողությունը յուրատեսակ լիցքեր է հաղորդում, ինչը յուրաքանչյուրիս երթը դեպի Ծիծեռնակաբերդ յուրովի պիտի իմաստավորի»: ՈՒԽ նախագահ Ցոլակ Ակոպյանն էլ փաստում է, որ այս տարվա մոմավառությանը մասնակցում էին ավելի մեծ թվով ուսանողներ, քան նախորդ տարի:
«Կարեւոր է, որ այս միջոցառումն անցկացվում է Մայր բուհի ներսում: Չնայած ավանդույթը դրել է մեր սերունդը, բայց մեր հաջորդներին էլ պետք է խնդրենք, որ այն պահեն ու զարգացնեն»,- ասում է նա: Իսկ հաջորդ օրը` ապրիլի 24-ին ԵՊՀ ղեկավարությունը, պրոֆեսորադասախոսական կազմն ու ուսանողները միասին գնացին Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր` եւս մեկ անգամ խոնարհվելու պանթուրքիստական քաղաքականությանը զոհ գնացած 1.5 մլն հայերի հիշատակի առջեւ:
