«ԵՍ ՉԵՄ ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒՄ, ՈՐ ՄԵՆՔ ԱՆՑԵԼ ԵՆՔ ՀԵՌԱՎԱՐ ՈՒՍՈՒՑՄԱՆ. ՉԿԱ ԴՐԱ ՀՍՏԱԿ ՍԱՀՄԱՆՈՒՄԸ: ՄԵՆՔ ԻՐԱԿԱՆԱՑՆՈՒՄ ԵՆՔ ԱՐՏԱԿԱՐԳ ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆԵՐ՝ ԲԽՈՂ ԱՐՏԱԿԱՐԳ ԻՐԱՎԻՃԱԿԻՑ». ՎԱՀՐԱՄ ԴՈՒՄԱՆՅԱՆ

- Պարո՛ն Դումանյան, ինչպե՞ս կգնահատեք իրականացվող գործընթացը:

- Այս գործընթացի հետ կապված շատ հարցեր կան, որոնք հստակ պարզաբանման կարիք ունեն: Նախ հստակ սահմանում չկա, թե որն է հեռավար ուսուցումը, չկա որևէ ուղեցույց, չկան չափանիշներ, գնահատման չափորոշիչներ և այլն: Այլ խնդիր է, որ մենք այժմ փորձում ենք ուսանողների հետ կապը պահել, բայց այդ գործընթացն անվանել հեռավար ուսուցում, ճիշտ չէ: Սա կրթության ապահովում չէ: Գուցե անվանենք քննարկում, բայց ոչ դասընթացի կազմակերպում:

- Ինչո՞ւ եք այդպես կարծում, ի՞նչ խնդիրներ են ի հայտ եկել:

- Հեշտ է ուսանողներին ասել՝ հեռավար սովորեք, բայց ի՞նչ սովորեն, ինչպե՞ս սովորեն: Հետո ինչպե՞ս ենք քննելու նրանց, ինչպե՞ս ենք գնահատելու: Ով ի՞նչ պարտավորություններ և իրավունքներ ունի այս գործընթացը կազմակերպելիս: Պարտավո՞ր է ուսանողը մասնակցել հեռավար դասընթացին, եթե տանը համացանցը հասանելի չէ: Նույն հարցն առաջանում է նաև դասախոսի դեպքում: Բացի դրանից՝ գործում է ռոտացիոն համակարգ, ի՞նչ գնահատականներ են հիմք հանդիսանալու դրա համար: Կան նաև ոչ մասնագիտական դասընթացներ, որոնցից է, օրինակ, «Քաղպաշտպանությունը», «Ֆիզդաստիարակությունը», լեզուները, «Հայոց պատմության հիմնահարցերը» և կամընտրական դասընթացները, որոնց անցկացման վերաբերյալ մենք որևէ տեղեկություն չունենք: Համալսարանի ղեկավարությունը պետք է հեռավար քննարկում անցկացնի, եթե կարող է, եթե ոչ, սա ինքնախաբեություն է: Վաղն ուսանողները հարցեր են ուղղելու մեզ, որոնց պատասխանները ոչ ոք չունի:  Եթե իրավիճակն ամսի 14-ին կարգավորվի, մենք լրացուցիչ կպարապենք դասերը և կհասցնենք ծրագիրն իրականացնել: Բայց վիճակը գնալով բարդանում է, և ոչ մի երաշխիք չկա, որ ամսի 15-ից դասերը կվերսկսեն: Այդ դեպքում եզրափակիչ քննությունն ինչպե՞ս է գնահատվելու, ի՞նչ չափանիշներով: Կամ եթե վաղը հրաշքով իրավիճակը փոխվի, այն դասընթացները, որոնք այժմ հեռավար են իրականացվում, էլ չե՞ն անցկացվելու: Ուսանողների մի մասը լսել է դրանք, մյուս մասը՝ ոչ: Ինչպե՞ս է կարգավորվելու հարցը: Իհարկե, այս խնդիրները միայն ԵՊՀ-ին չեն վերաբերում: Տարբեր երկրներում կա այս խնդիրը: Սա գլոբալ կրթական խնդիր է՝ կապված պանդեմիայի հետ:

- Խնդիրների լուծման առաջարկներ ունե՞ք:

- Ես առաջարկություններ ունեմ, բայց դրանք պետք է քննարկել: Գուցե դրանց մի մասն ընդունելի է: Պետք է ընդհանուր քննարկել, գույքագրել խնդիրները: Ի վերջո, գործընկերներս էլ այլ խնդիրներ գուցե բարձրաձայնեն: Ինձ հուզող հարցերն այս պահին պատասխան չունեն: Ես առաջարկում եմ որևէ կերպ կազմակերպել քննարկում և ուսումնասիրել խնդիրները:

- Այնուամենայնիվ, Ձեր ֆակուլտետում իրականացվո՞ւմ են առցանց դասընթացներ:

- Այո, դասընթացներ իրականացվում են: Ես ինքս էլ երկու դաս եմ անցկացրել արդեն: Դասընթացների ճնշող մեծամասնությունն իրականացվում է, բայց դրանք դաս անվանելը մի փոքր բարդ է: Կապի մեջ ենք ուսանողների հետ, որոնք ևս լարվածություն են զգում: Ես զրուցել եմ նրանց հետ, ասել, որ տրամադրությունը բարձր պահեն, կրթությունը շարունակվելու է, և ամեն ինչ լավ է լինելու: Անկախ ամեն ինչից՝ մենք պետք է այդ կապն ապահովենք, բայց դա չանվանենք հեռավար կրթություն:  Ես չեմ հայտարարում, որ մենք անցել ենք հեռավար ուսուցման. չկա դրա հստակ սահմանումը:  Մենք իրականացնում ենք արտակարգ գործողություներ՝ բխող արտակարգ իրավիճակից:

Քնար Միսակյան