Պատմության ֆակուլտետում նախատոնական այս օրերին կազմակերպված ցուցադրությանը ներկայացվել են տոնածառի խաղալիքների լուսանկարներ՝ զուգորդված ընտանեկան պատմություններով։
Նախաձեռնության շրջանակում տոնածառի խաղալիքները դիտարկվել են ոչ միայն որպես տոնական զարդարանքի տարրեր, այլև որպես ժամանակի, հավաքական հիշողության և սոցիալական պատմության արժեքավոր վկայություններ։
Նախաձեռնության գաղափարի հեղինակ, Պատմության ֆակուլտետի հնագիտության և ազգագրության ամբիոնի դասախոս Ռուզաննա Ծատուրյանը նշում է․ «Նախատոնական այս շրջանում սովոր ենք գնելու նոր խաղալիքներ, զարդարելու տոնածառ, ուստի փորձեցինք այս ավանդույթը կապել կրթական գործընթացին։ Հատկապես ազգագրագետ ուսանողների համար կարևոր է կարողանալ ճանաչել իրերի սոցիալական պատմությունը, իսկ տոնածառի խաղալիքը շատ հարմար և խորքային գործիք է, որովհետև այն պատմում է թե՛ ժամանակաշրջանի, թե՛ ընտանիքի պատմության ու փոփոխությունների մասին»։
Ցուցադրությանը ներկայացված յուրաքանչյուր լուսանկար ուղեկցվում էր խաղալիքի պատմությամբ, որում այն հանդես էր գալիս որպես հիշողության հանգույց՝ կապելով մանկությունը, կորուստը, վերադարձի հույսը, երազանքն ու շարունակությունը։
Բազմաթիվ պատմություններ հուզիչ կերպով անդրադարձել են Արցախի վերջին իրադարձություններին՝ տեղահանությանը, անձերի՝ նոր միջավայրում ինտեգրվելուն:
«Չէի սպասում, որ այդքան զգացմունքային արձագանքներ կստանամ։ Շատ պատմություններում ակնհայտ էր Արցախի թեման. մի հատված առհասարակ չի ունեցել մանկության տոնածառի լուսանկարներ, քանի որ այդ խաղալիքները մնացել են իրենց թողած տներում։ Խաղալիքները պատմում են նաև նոր տարածքում ինտեգրվելու, հիշողությունները վերակենդանացնելու մասին»,- ընդգծում է նախաձեռնության հեղինակը։
Այս ցուցադրությունը կարևոր մեթոդաբանական ուղերձ է առ այն, որ նյութական մշակույթի յուրաքանչյուր նմուշ կարող է դառնալ անհատական և հավաքական պատմության գրանցման աղբյուր։ Այն ուսուցանում է գնահատել առարկայական աշխարհի արժեքը՝ որպես մշակութային ժառանգության անբաժանելի մաս։
